Ciągniki samochodowe to pojazdy transportowe, przeznaczone do ciągnięcia innych pojazdów drogowych, takich jak naczepy. Pojazdy te nie posiadają napędu własnego. Zanim poznamy, jak ich użytkowanie regulują przepisy, przyjrzyjmy się samym ciągnikom siodłowym.
Ciągniki siodłowe swoją nazwę zawdzięczają nazwę elementowi, pozwalającemu na połączenie naczepy z ciągnikiem, czyli siodłu. Dzięki temu, że połączenie to nie jest sztywne, możliwe jest skręcanie naczepy względem ciągnika.
Omawiany element zamontowany jest nad tylną, napędzaną osią ciągnika. W ten sposób część ciężaru naczepy zostaje na nie przeniesiona.
Ciągniki siodłowe to jedne z bardziej popularnych maszyn, przede wszystkim ze względu na ich liczne zalety.
Dzięki rozłożeniu ciężaru na więcej osi, ciągniki są w stanie przewozić większe obciążenia, aniżeli standardowe pojazdy ciężarowe. Ponadto manewrowanie nimi jest dużo łatwiejsze.
Kolejną zaletą ciągników siodłowych jest uniwersalność tego typu zestawów: do jednego ciągnika można bowiem przyłączać różnego rodzaju naczepy, a w efekcie przewozić zupełnie różne ładunki. Na końcu warto zaznaczyć, że zaczepienie i odczepienie naczepy od ciągnika nie zajmuje zbyt wiele czasu i jest bardzo proste.
Szczegóły, dotyczące wielkości i długości ciągnika siodłowego, a także regulujące inne kwestie z nim związane, zawarte są w Rozporządzeniu ministra infrastruktury i budownictwa z 6 maja 2016 r.
Zgodnie z nim, odległość między osią sworznia siodłowego w ciągniku, a tylnym obrysem naczepy nie powinna być większa niż 12 m.
Z kolei odległość mierzona od osi siodła do dowolnego punktu przedniej części naczepy nie powinna przekraczać 2,04 m.
Przepisy te regulują także dopuszczalną masę całkowitą takiego pojazdu. Zestaw transportowy, który składa się z dwuosiowego ciągnika siodłowego i trzyosiowej naczepy, ma dopuszczalną masę całkowitą określoną na poziomie maksymalnym około czterdziestu ton.